Sytuację która opisuje jakieś wydarzenie możemy więc symbolicznie przedstawić w sposób przyjęty w astrologii. Poniższy rysunek przedstawia moment rozpoczęcia wykładu gdzie:
koło i symbole na nim mówią nam o aktualnym wpływie Słońca na Ziemię,
osie, bardziej dotyczą miejsca na Ziemi niż czasu, chociaż upływ czasu znacznie lepiej oddają niż pozycje Słońca i Księżyca.
Rys_04
Można powiedzieć iż Słońce sprzyja pojawieniu się osobowości określanej mianem Bliźnięta. I tak jak osoba, która się dzisiaj urodzi może mieć osobowość żądną wiedzy, której będzie sprzyjał chłonny umysł, mającą wiele kontaktów, tak dla wydarzeń, jest to dobry czas by za wiedzą podążać zaś z kontaktów licznych ją pozyskiwać bądź innym przedstawiać. Wejście Asc w znak Panny dopowiada, że wiedza powinna być precyzyjna, poparta szczegółową analizą; chociaż, odbiorca tej wiedzy (Dsc) to raczej osoba, która chwyta to co trudne do uchwycenia, opisania, interpretacji o często i obarczone doświadczeniami granicznymi (znak Ryb).
W czasie trwania wykładu Słońce zmieni swoją pozycję o 2.5′ zaś Księżyc o około 0.5°. Ta zmiana dla obserwatora jest praktycznie niezauważalna. Można więc powiedzieć, iż na czas wydarzenia (jakim jest wykład) są statyczne. Doprecyzować więc można opis wydarzenia przez charakterystykę stopnia pobytu Słońca, a w której Wronski podkreśla takie cechy jak: “chęć przejawienia siebie, … zdolności propagandysty” a nawet prognozuje “duże sukcesy w nauce i technice, w świecie sztuki, szczególnie w dziedzinie literatury”. Nie da się ukryć, że autor referatu przejawia siebie, sam referat ma w sobie coś z literatury a zagadnienia w nim poruszane bazują na sukcesach w nauce i technice. Pod koniec prelekcji, w sposób zdecydowany zmieni się pozycja punktów kardynalnych, w tym Asc i MC. Przedstawia ten moment poniższy rysunek:
Rys_05
Słońce w pobliżu MC wskazuje na dobry czas by eksponować swoją ekstrawertyczność, przekonanie do swoich racji jak i tego, co w danym momencie dać można innym.
Domy księżycowe (stacje księżycowe, miejsce pobytu Księżyca, strefy Księżyca – Ramaz Zacharian). Starożytni astrolodzy nadawali duże znaczenie tym domom. Ich historia sięga czasów 5000 – 3000 lat p.n.e., i ludów żyjących w tamtych czasach na terenach Mezopotamii (Sumerowie, Akadyjczycy, Babilończycy). Ludy (a w zasadzie kapłani) te uważały, że wierzchołki domów punkty, w których znajdujący się w nich Księżyc wywiera większy wpływ. Punkty te były pierwotnie związane z gwiazdami stałymi. Przyjmuje się, że domów jest 28 chociaż w niektórych społecznościach wykorzystuje się 27 lub 29 domów. Ma to swoje uzasadnienie w tym jaki okres czasu weźmiemy po uwagę, lub też inaczej jaki moment na początek liczenia czasu wędrówki Księżyca weźmiemy po uwagę. Jeśli go powiążemy z czasem powrotu Księżyca na to samo miejsce na ekliptyce to mamy 27.5 dnia (miesiąc gwiazdowy), jeśli na tę samą fazę (np. nowiu) to mamy 29.5 dnia (miesiąc synodyczny). Początek domów Księżyca ulokowany jest w 0° Barana. Na czas prelekcji Księżyc przebywa w drugi domu. Poniższy rysunek:
Rys_06
O tej pozycji pisze Wronski: “człowiek z taką pozycją Księżyca sam kieruje swoim życiem, tworzy swój los, gdyż sprzyja on samorealizacji jednostki. Taka osoba umie dochować tajemnicy, jest dyskretna, stara się pomagać swoim bliźnim, ulżyć innym w ich cierpieniach…..”. Bieżąca jakość czasu sprzyja więc tym którzy próbują sami kierować swoim życiem, tworzyć swój los, dążyć do samorealizacji. Dotyczy też i osób, które powinny być dyskretne, dochowywać tajemnicy pomagając innym, by ulżyć w ich cierpieniach. A do takich przecież osób można zaliczyć astrologów. Nie jest więc i przypadkiem czas i miejsce w którym rozmawiamy o astrologii.
Cdn.
